Na het vriendelijke ontvangst aldaar staan we te popelen om ons ‘Paradis’ te bekijken. Eenmaal binnen verdruk ik mijn niet zo paradijselijke gedachte..   Als ik dan ook nog van Theo de vraag krijg of ik het woord ‘Paradis’ wel goed heb vertaald geef ik toe dàt ik het niet vertaald heb, maar het een simpele aanname was .. kom op, dat stukje Frans kan toch iedereen! Stiekem raadpleeg ik toch even vriend Google en gelukkig, het stond er écht: paradijs! Mijn Frans is dus zichtbaar beter dan die van de Franse huurbaas.. 

Het is een typisch Frans kneuterig huisje. ‘Vrogger was alles aanders’..🫣 en wij wanen ons nu dus in dat vrogger.. Over de ‘bank’  liggen kleedjes, waar ik niet onder durf te kijken.. Hetzelfde geldt voor de hoeveelheid kleedjes op tafel.. De keuken heeft een grote diversiteit aan deurtjes en valt bijna uit elkaar…  Boven was het niet anders.. overal slordig behang, zelfs óp de wc vloer… en in de badkamer is waarschijnlijk ooit een bus zwembadblauwe verf ontploft.. De afwerking van werkelijk alles hier in huis is kleuterwerk, zelfs de bedrading.. alsof ik het heb aangelegd.. en dat wil je niet!😅

Maar.. we komen hier om te slapen..

Wat we dan nog niet weten is dat dat ook niet doorgaat .. er blijkt ‘s avonds nl. een feest te zijn tegenover, in het gemeentehuis, waar het hele dorp hun ongeoefende zangtalenten ten gehore brengt. 🙉

Theo is er gauw klaar mee en zet z’n noise cancelling koptelefoon op. Daarop raak ik dubbel geïrriteerd aangezien ík die niet heb meegenomen. Ik had er niet bepaald op gerekend dat ik in ons ‘Paradijsje” met een noise cancelling koptelefoon op zou moeten slapen… integendeel, ik had een totaal andere voorstelling.. Het feest duurt tot in de vroege uurtjes en dat is precies de tijd waarop ook de wekker gaat.

Zwijgzaam en duf zitten we aan het ontbijt en gaan we met een, met sterke koffie gevulde thermoskan, richting de eerste markt. 

Gelukkig genieten we al snel van de ochtendgloren en stoppen we voor 3 vosjes op de weg🥰. De markten liggen allemaal dicht bij elkaar en we weten overal wat te scoren. Zo leuk om door al die dorpjes te rijden .. het één is vergane glorie terwijl het andere dorp weer zo netjes en fleurig is. Ook het dierenrijke landschap is wijds en prachtig.. en met de zon erbij vergeten we snel de nacht..

Met volle auto gaan we nog even langs de nieuwe eigenaren van onze Orangerie in Chauvirey le Vieil en treffen ook onze 92 jarige  buurman bij z’n druiven. Altijd fijn om hem even te zien en te horen dat het, op deze dankbare leeftijd, goed gaat met hem en zijn vrouw. Na bijgepraat te zijn gaan we weer terug naar onze ‘vergane glorie’ huisje waar we nu wel goed slapen maar worden gewekt door de luide kerkklok om 7 uur. 
Het is mooi geweest! We ‘trappen ‘m an’ en gaan terug naar ons eigen paradijsje! Morgen lekker beginnen met het schoonmaken van de brocante om het daarna op de website te plaatsen. 

Brocanteur..  in alle opzichten een beroep met een verhaal! 
Deze keer met speciale dank aan La petite maison du Paradis!😁